Kot Brytyjski

Rasa kota, której początki wywodzą od kotów sprowadzonych na Wyspy Brytyjskie przez legiony rzymskie, wykorzystujące je do walki ze szczurami. Legendy tej nie udało się jednak udowodnić. Faktem jest, że rasa wywodzi się od kotów domowych zamieszkujących Wielką Brytanię (nie jest to jednak domowy kot „brytyjski”). Na skutek II wojny światowej istnienie tej rasy zostało zagrożone. W latach 50. XX wieku hodowcy, przy pomocy krzyżowania z persem niebieskim, wzmocnili populację i poprawili cechy rasy.

Wygląd

Największa rasa krótkowłosych kotów. Cechuje je szeroka klatka piersiowa, muskularne, zwarte ciało oraz krępe nogi – stąd też budowa przedstawicieli tej rasy określana jest jako krzepka. Sierść krótka i gęsta. Może wydawać się twarda w dotyku. Wzorzec rasy dopuszcza różne umaszczenia. Waży od czterech do dziewięciu kilogramów i jest zarazem największym kotem krótkowłosym. Nogi krótkie lub średniej długości, o okrągłych łapach. Na krótkiej szyi duża głowa z wyraźnymi policzkami i zaznaczoną brodą. Końcówka brody wyrównana z zakończeniem nosa. Nos krótki, prosty i szeroki. Uszy szeroko rozstawione i zaokrąglone na końcach. Oczy duże, zaokrąglone i głęboko osadzone. Występują w kolorach: pomarańczowym, niebieskim, złocistym, zielonym lub turkusowym. Średniej długości ogon kota brytyjskiego jest gruby u podstawy i zwęża się ku zaokrąglonemu czubkowi.       Koty brytyjskie krótkowłose zwykle wiąże się z jednolitym niebieskim futerkiem – tak wyobraża je sobie wielu ludzi. Przedstawiciele tej rasy występują jednak także w wielu innych umaszczeniach.

Charakter

Łagodny, zrównoważony, spokojny, inteligentny, o umiarkowanym temperamencie. Zaskakująco (w stosunku do wielkości) cichy. Przebywanie w jego towarzystwie nie jest przytłaczające. Łatwo przystosowuje się do otoczenia. Akceptuje bez problemu przebywające razem z nim w domu koty oraz dzieci. Wykazuje ogromną cierpliwość i nie ucieka się do agresji. Jest czuły i przywiązuje się do właściciela, nie będąc przez to natrętnym. Zdarza mu się jednak decydować na chwile samotności. Wtedy trzyma się z boku, zachowując pewien dystans wobec domowników. Lubi głaskanie i zabawę, lecz noszenie na rękach nie sprawia mu przyjemności. Najlepiej się czuje w ciszy i spokoju, patrząc w okno, obserwując rodzinę, w której żyje, oraz wylegując się w promieniach słonecznych. Ma dobrze wykształcony instynkt macierzyński i sumiennie opiekuje się młodymi.

Pielęgnacja

Sierść wymaga codziennego szczotkowania, ale w przypadku kota brytyjskiego krótkowłosego mieszkającego w domu wystarczy raz w tygodniu gęstym grzebieniem wyczesać martwą sierść. Jednak pogląd o konieczności szczotkowania sierści nie jest podzielany przez wielu hodowców i sędziów, którzy uważają że prowadzi ono (szczotkowanie) do usuwania podszerstku nadającego charakterystyczną dla tych kotów fakturę sierści. Należy również pamiętać o regularnym przycinaniu pazurków oraz kontroli stanu uszu i zębów. Przycinanie pazurków nie jest wskazane dla kotów wspinających się na drapaki, gdyż tracą wtedy możliwość bezpiecznego kontaktu z podłożem.

Żywienie

Styl życia kota brytyjskiego i odmienna od wielu innych ras sierść oraz bezwzględna mięsożerność całego gatunku ma także wpływ na wymogi żywieniowe. Należy dążyć do podawania karm o możliwie pełnym składzie obejmującym zarówno wymagane składniki podstawowe jak i witaminy oraz mikroelementy.